Je eigen plek innemen, hoe doe je dat?
552
doorPriscilla Spee
Een tengere, springerige hulpverleenster komt bij mij omdat haar energie weglekt. ‘Zit ik wel op de goede plek en zet ik mijn talenten wel helemaal in?’ vraagt ze zich af met een frons op haar voorhoofd.
Humor en levendigheid
In de sessies die we doen, komen haar humor en haar levendigheid naar voren. De kern raken in een grap past naadloos bij haar, net zoals beweeglijk en clown zijn. Dan sprankelen haar ogen en verdwijnt die verdrietige trek om haar mond. Ze laat deze kant van haar steeds meer zien op haar werk en tot haar verrassing wordt ze steeds meer gewaardeerd en bij veranderingen betrokken. Ze moet er wat verbaasd en voorzichtig om lachen, want ze krijgt het verdorie nog leuk in een baan waar ze eigenlijk afscheid van wilde nemen. Met die plek lijkt het wel goed te zitten.
Parallel aan het vergroten van haar humoristische en beweeglijke kant, kijken we hoe ze haar talenten nog beter kan inzetten. Gaandeweg de sessies komt er af en toe wat verdriet boven. Heel even wat tranen, die ze snel wegveegt met de mouw van haar trui. In de tweede sessie hebben we het over haar kwetsbare ik. In de sessie daarna over ‘veiligheid en zorg’ en 100% jezelf mogen zijn. Ze lijkt kribbig te reageren en wat verward te zijn, nu ze zo kwetsbaar is. Wat nukkig stapt ze de deur uit. Gaandeweg het traject vertelt ze meer over hoe goed ze het altijd moet doen, de lijnen moet uitzetten en regie houden en dat ze gewoon lol wil hebben en clown zijn voor haar plezier wil doen, gewoon als hobby.
Verdriet en grip houden
Haar verdriet, ‘goed je best doen’ en ‘grip houden’, lijken het tot bloei komen van haar clowneske, beweeglijke talent te beperken. Ik stel voor om in haar familiegeschiedenis te kijken door het opstellen van een vrouwenlijn. Met witte A4 blaadjes op de grond, stellen we haarzelf, haar moeder, grootmoeder en overgrootmoeder op. Telkens stapt ze op een blaadje in deze vrouwenlijn en stapt daarmee in de voetsporen van de vrouw voor haar.
Haar moeder die zoveel verdriet had, haar grootmoeder die zoveel verdriet had. Verraad, onbegrip, er niet bij horen. Hun strijdbaarheid, kwetsbaarheid, spiritualiteit en de negatieve energie. De hulpverleenster ziet hoe ze dat allemaal op haar schouders draagt en hoe ze hun levenstaak wil afmaken. Hoe haar leven daar zwaar door wordt en ze niet haar eigen plek kan innemen, in haar leven met wat zij te doen heeft en wil doen. Ze praat over hoe ze dingen aanvoelt en emoties van anderen opneemt. Met een knik en een blik naar de grond beaamt ze dat ze haar eigen plek in deze vrouwenlijn wil innemen.
Verbrand
Later in de middag app’t ze. ‘Ik heb de papieren van de vrouwenlijn met alle negatieve energie verbrand, lekker gestampt en in mijn hele huis mijn plek ingenomen.’
Eigen plek innemen
Over een week zie ik haar weer voor de laatste sessie. Ik ben benieuwd naar hoe ze haar plek aan het innemen is. Wellicht gaat het met vallen en opstaan, maar één ding is zeker: terug naar het oude nulpunt met de zwaarte van toen, kan ze niet meer. Daarvoor heeft ze al teveel geproefd aan het clown zijn en gezien wat ze draagt. Met kleine stapjes steeds meer durven doen wie jij bent en onder ogen durven zien wat je daarin tegenhoudt, openen de weg naar je eigen plek innemen.
552
